Co to jest INTRONIZACJA ? 

Intronizacja oznacza wyniesienie kogoś na tron, wyniesienie do godności królewskiej i uznanie przez podwładnych. Może ona również dotyczyć Osoby Pana Jezusa, ale w znaczeniu tylko częściowym, ponieważ Jezus już otrzymał godność królewską od swojego Ojca. Wyznajemy więc, że jest Królem Wszechświata, władcą wszystkich ludzi i narodów oraz Panem całego stworzenia. Jego władanie jest absolutne: "Dana Mi jest wszelka władza w Niebie i na ziemi" [Mt 28, 18]. Jest najwyższym i jedynym władcą: "Król królów i Pan panów" (Ap 19,16). Istotą intronizacji jest publiczne uznanie władzy Serca Jezusa nad daną społecznością czy osobą i wprowadzenie Go jako Króla do własnego życia. Dlatego od każdego człowieka indywidualnie i od każdego narodu zależy czy dobrowolnie uzna królewską godność Chrystusa i czy podporządkuje się Jego władzy. 

Dokonując Intronizacji Jezusa, nie nadajemy Mu godności królewskiej, lecz w wymiarze indywidualnym i zbiorowym (parafia, wioska, miasto, diecezja, naród, państwo) wprowadzamy Go uroczyście jako naszego Pana i Króla na monarszy tron i chcemy być Jego poddanymi. Aby Intronizacja miała pełny wymiar musi odbyć się z udziałem władz kościelnych i świeckich. Czyli np. Intronizacja rodziny powinna to być potwierdzona uroczystym umieszczeniem obrazu Serca Jezusowego w wyróżnionym miejscu. Akt intronizacji winien poprzedzać przygotowanie duchowe. W tym celu należy wcześniej odprawić nowennę - np. uczestniczyć w dziewięciu codziennych Mszach św. Przed samą intronizacją zaleca się przyjęcie Komunii św. Aktu dokonujemy przed obrazem Serca Jezusa, który umieszczamy na honorowym miejscu. Przy zapalonej świecy odmawiamy wybrane modlitwy, a następnie odczytujemy formułę aktu poświęcenia. Dla wypełnienia zobowiązań należy co najmniej raz w roku odnawiać ten akt podczas rodzinnej modlitwy. Pan Jezus wskazał przez Rozalię, że drogą do Intronizacji jest poświecenie się Jego Sercu. "Intronizacja w duszy - jak to odczytujemy w jej pismach - to konieczny warunek i nieodzowna podwalina dla jakiejkolwiek Intronizacji w szerszym zakresie, czy to w rodzinie, zgromadzeniu, stowarzyszeniu, parafii, diecezji. Intronizacja w duszy jest podstawą, bez której wszelka inna z gruntu jest słaba". Pragnienie, by Jezus był znany i miłowany, paliło serce Rozalii, dlatego modliła się co dnia, by Jezus rozszerzył w sercach ludzkich słodkie panowanie Swej miłości. 

"Ja chcę niepodzielnie panować w sercach ludzkich. Proś o przyspieszenie Mego panowania w duszach przez Intronizację" - powiedział Pan do Rozalki, a kiedy innym razem ukazał się jej w postaci Ecce Homo, rzekł: 

"Popatrz, jaki ból zadają Mi grzechy; te rany są zadane przez grzechy zmysłowe: korona cierniowa za pychę, zarozumiałość, bunt przeciw Bogu; dalej wzgarda i inne grzechy. Nie ma dusz, które by Mnie kochały i pocieszały. Dziecko, Maria Małgorzata dała poznać światu Moje Serce, wy zaś kształtujcie dusze na modłę Mojego Serca. Intronizacja to nie jest tylko formułka zewnętrzna, ale ona ma się odbyć w każdej duszy. W tej sprawie trzeba dużo cierpieć, trzeba całkowicie być ofiarą; tak, będziecie wiele cierpieć dla Intronizacji." 

O. Mateo Crawley-Boevey w swojej książce "Jezus Król Miłości " nie przedstawia żadnego innego pojęcia jak tylko Intronizacja Najświętszego Serca Jezusowego. 

Z jego ksiązki: 

"INTRONIZACJA - jest to oficjalne i społeczne uznanie najwyższej władzy Serca Jezusowego nad jakąś rodziną chrześcijańską. Uznanie to winno być potwierdzone, uzewnętrznione i utrwalone przez uroczyste umieszczenie obrazu Serca Bożego na najzaszczytniejszym miejscu w domu. Akt poświecenia towarzyszy tej uroczystości".

Intronizacja w życiu codziennym 

Poświęcenie Sercu Bożemu powinno być początkiem życia wiarą i miłością według zasad Ewangelii. Przez intronizację Jezus staje się naszym Królem, którego słuchamy, Przyjacielem, Powiernikiem i Doradcą, któremu powierzamy wszystkie nasze radości, troski i bóle. 

Przykład, jak żyć duchem intronizacji. 

W dniu zakończenia roku szkolnego dzieci przybiegają do domu pokazując rodzicom otrzymane nagrody "Chodźmy najpierw złożyć wasze nagrody u stóp Jezusa powiedział ojciec. - On jest Głową Rodziny. Podziękujcie Mu i poproście, aby wasze wysiłki przyczyniły się do wzrostu Królestwa Bożego". 

Panu Jezusowi można ofiarować swoje modlitwy, osiągnięcia w nauce czy w pracy, świadczone innym dobro czy też doznane przykrości i cierpienia. Często o wartości naszych czynów decyduje intencja. Duch intronizacji to spełnianie czegoś dla Pana Jezusa, z miłości ku Niemu. 

Jeżeli uznaliśmy Chrystusa Królem, to starajmy się konsekwentnie wypełniać wszystkie Jego oczekiwania. Nie zapominajmy o codziennej modlitwie, niedzielnej Mszy św., częstej spowiedzi i Komunii św. (wynagradzającej) w pierwsze piątki miesiąca. Byłoby pięknie, gdyby szczególnie w tym dniu, rodziny uważające się za przyjaciół Pana Jezusa gromadziły się wspólnie przed obrazem Najświętszego Serca Jezusowego i odnawiały akt poświęcenia. Powinniśmy też, szczególnie w czerwcu liczniej gromadzić się w kościele; a jeśli jest to nie możliwe, to odmawiać Litanię do Najświętszego Serca Jezusowego w domu. Uroczystością rodzinną, do której powinniśmy przywiązywać dużą wagę powinno się stać święto Najświętszego Serca Jezusa.